Iranian Journal of Otorhinolaryngology
Volume:16 Issue: 1, 2004

اجسام خارجی راه هوایی از فوریت های ENT می باشد که تشخیص و درمان بموقع سبب پیشگیری از بروز مرگ و میر می شود. اجسام خارجی راه هوایی می توانند سایر بیماری ها از قبیل پنومونی و آسم راتقلید کنند.
هدف از این بررسی تعیین نوع سنی، جنسی، بررسی علایم بالینی و رادیوگرافیک، محل و نوع جسم خارجی، موارد منفی برونکوسکوپی و نحوه ارجاع و فاصله زمانی بین آسپیراسیون و بستری می باشد. مطالعه بصورت گذشته نگر روی هزار پرونده با تشخیص جسم خارجی راه هوایی صورت گرفته است.
در این مطالعه آسپیراسیون جسم خارجی در پسرها 1.7 برابر شایع تر از دخترها بود. شایع ترین گروه سنی بین یک تا دو سال بود. شایع ترین علایم سرفه بود. شایع ترین نوع اجسام خارجی اجسام نباتی بود. شایع ترین یافته غیرطبیعی در گرافی آمفیزم انسدادی بود. بیشترین مراجعات بین یک تا پنج روز بعد از آسپیراسیون بود و ارجاع توسط والدین بیشترین موارد راتشکیل می داد. در 6/24% موارد برونکوسکوپی منفی بود.
در این مطالعه فقط یک مورد عارضه وجود داشت که بصورت آمفیزم زیرجلدی در گردن بود که با تحت نظر گرفتن بیمار بطور خودبخود بهبود یافت. مورتالیته وجود نداشت.
از این تحقیق نتیجه می گیریم که تاخیر در تشخیص و عدم درمان بموقع سبب بروز عوارض می شود. فقدان علایم بالینی و رادیوگرافیک ردکننده آسپیراسیون نمی باشد و برونکوسکوپی جهت تشخیص قطعی در هر فرد با سابقه مشکوک آسپیراسیون لازم است. آموزش والدین در پیشگیری از آسپیراسیون اهمیت دارد.

بررسی الگوی اپیدمیولوژیک کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی با علت ناشناخته در بیماران بستری در بیمارستان قائم مشهد بیماران بستری با تشخیص کری ناگهانی تحت بررسی های جامع شامل شرح حال، معاینات بالینی، تستهای آزمایشگاهی و روش های تصویربرداری قرار گرفتند. مواردی که اتیولوژی آنها کشف شده بود از بررسی حذف شدند و فقط موارد ایدیوپاتیک مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئیدها (پردنیزون)، آسیکلویر و رژیم کم نمک قرار گرفتند و SRT روزانه اندازه گیری شد.
پیک سنی مبتلایان دهه چهارم بوده، در زنان شایعتر از مردان است. شروع علائم در صبح زود بیشتر است. بیماری در فصل پائیز شایعتر است. تنتیوس در 95% بیماران و سرگیجه در نیمی از آن ها وجود دارد. 80% بیماران کاهش شنوایی در حد عمیق (پروفاند) داشتند. پاسخ به درمان مطلوب نبود، 75% بیماران عدم بهبودی کمتر از dB 20 داشتند و بهبودی چشمگیر (بیشتر از dB50) فقط در 15% بیماران دیده شد.
پاسخ درمانی در موارد افت شنوایی عمیق مطلوب نمی باشد.

تومورهای بدخیم بینی و سینوس ضایعات نادری هستند که به علت غیر اختصاصی بودن علائم اولیه در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شوند. بهترین درمان تومورهای اپیتلیال درمان ترکیبی شامل جراحی رادیکال همراه با رادیوتراپی پس از عمل می باشد. در این مطالعه 25 بیمار با تشخیص تومور بینی و سینوس مورد بررسی قرار گرفته اند. مهم ترین مسئله در شکست درمانی این بیماران مراجعه دیرهنگام و عدم پیگیری برای انجام کامل پروتکل درمانی توسط بیمار بوده است. متوسط DFS در بیماران با تومور اپیتلیال بدخیم بینی و سینوس که تحت عمل جراحی رادیکال قرارگرفته اند 48 ماه بوده است.

Hpylory می تواند پس از ایجاد عفونت مزمن سبب ابتلا به انواع بیماری های خوش خیم و بدخیم گوارشی و حتی غیر گوارشی شود. در این مطالعه بر آن شدیم تا ارتباط آن را با SCC حنجره و هیپوفارنکس بررسی کنیم.
در 30 بیمار مبتلا به کانسر حنجره و هیپوفارنکس نمونه سرم تهیه و از نظر وجود IgG اختصاصی Hpylory با روش ELISA بررسی شد. گروه شاهد همگن به تعداد 30 نفر هم انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین به عنوان یک مطالعه فرعی وجود Hpylory در نمونه های نسجی بدست آمده اند خود تومور (ضمن انجام بیوپسی تشخیصی) با کشت در محیط اختصاصی مورد بررسی قرار گرفت.
63% گروه بیماران و 26% گروه شاهد seropositive بودند (IgG اختصاصی Hpylory مثبت بود)، که این اختلاف به نفع نقش اتیولوژیک Hpylory در ایجاد کانسر حنجره است (P<0/005)، در 30% نمونه های نسجی هم هلیکوباکتر از خود تومور کشت شد.
Hpylory می تواند ریسک ابتلا به کانسر حنجره و هیپوفارنکس رامثل کانسرهای معده بالا ببرد که شاید به عنوان یک فاکتور مستعد کننده برای تاثیر سیگار و الکل اثر کند و یا مستقل عمل کند بررسی های تکمیلی جامع تر در جوامع مختلف توصیه می شود.

هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع اوتیت حاد میانی در کودکان (6 ماهه تا 6 ساله) مبتلا به تشنج ناشی از تب بستری شده در بخش اطفال بیمارستان قائم (عج) در طی یکسال (خرداد 81-1380) می باشد.
50 کودک 6 ماهه تا 6 ساله که بعلت تشنج ناشی از تب از 15 خرداد 1380 تا 15 خرداد 1381 در بخش اطفال بیمارستان قائم (عج) بستری شده بودند، در طی 6 ساعت اول بستری مورد معاینه فیزیکی دقیق قرار گرفتند و پرسشنامه ای درباره یافته های هر کودک تکمیل شد.
متوسط سنی کودکان 59/27 ماه (5/6 ماه تا 5 سال) بود. 35 بیمار پسر و 15 بیمار دختر بودند، از 50 بیمار مورد مطالعه 54 درصد مبتلا به تشنج ناشی از تب از نوع ساده و 46 درصد مبتلا به نوع پیچیده تب و تشنج بودند. شایعترین بیماری در این مطالعه اوتیت حاد میانی (36%) بود. عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی (34%) و گاستروآنتریت (30%) در رده های بعدی قرار داشتند.
همراهی اوتیت حاد میانی با تشنج ناشی از تب درجنس مذکر بیش از مونث بود(9/88% در مقابل 1/11% و 029/0=P).
رابطه معنی داری بین وجود اوتیت حاد میانی با توع تشنج ناشی از تب (ساده و پیچیده) بدست نیامد (87/0=P).

در این مطالعه آینده نگر راندوم، جهت تعیین میزان تاثیر فنیل افرین توپیکال در پیشگیری از انسداد لوله تهویه، 47 بیمار را از مهر ماه سال 1378 تا مهر ماه سال 1380 (به مدت 2 سال) تحت بررسی قرار دادیم. 40 بیمار (80گوش) جهت ارزیابی پس از عمل مراجعه کردند. در تمام بیماران در قبل از عمل تشخیص اوتیت سروز دو طرفه داده شد.
22بیمار پسر و 18بیمار دختر بودند و سن متوسط بیماران 5 سال بود و محدوده سنی نیز 10-3 سال بود میرینگوتومی همراه با گذاشتن لوله تهویه در تمام گوش ها انجام شد.
40 گوش کنترل هیچگونه داروی توپیکالی دریافت نکردند اما 40 گوش مطالعه بلافاصله پس از گذاشتن لوله تهویه، فنیل افرین توپیکال به داخل گوش دریافت کردند. در پیگیری های پس از عمل (2 هفته و 2 ماه پس از عمل) تیمپانومتری انجام شد و بازبودن لوله تحت ارزیابی قرار گرفت.
انسیدانس کلی انسداد لوله تهویه در 80 گوش 75/8 درصد بود که درگروه مورد مطالعه 5 درصد و در گروه کنترل 5/12 درصد بود که نشان می دهد در گروه کنترل درصد انسداد لوله تهویه بیش از دو برابر بوده است و همین امر نقش فنیل افرین در جلوگیری از انسداد لوله رانشان می دهد.
البته با استفاده از آزمون دقیق فیشر و بر اساس آلفا برابر میزانP برابر 43/0 بود که هیچگونه اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.
در این مطالعه هیچگونه عوارض ناخواسته ای برای بیماران تحت مطالعه ایجاد نشد.

شکستگی بینی بیش از تمام شکستگی های استخوانی بعنوان یک معضل اجتماعی که درگیری قانونی پیدا می کند مطرح است. به منظور دستیابی به وضعیت این معضل در جامعه ما و مقایسه با منابع دیگر یک بررسی گذشته نگر(Retrospevtive) 166 مورد شکستگی بینی که از سال 1370 تا پایان سال 1380 در تجربیات بالینی اینجانب عمدتا در کلینیک تخصصی جنوب شهر تهران (نازی آباد) به عنوان نمونه گیری جمع آوری گردید 133 نفر مذکر و 23 نفر مونث بوده اند. شایع ترین علت شکستگی بینی زدوخورد (64/48 درصد) و پس از آن سقوط از بلندی یا زمین خوردن 9/20 درصد که 08/6 درصد آن به سقوط از تخت دو طبقه در یک آسایشگاه سربازی مربوط می شد و بعد تصادف با وسائط نقلیه (13/10درصد) به ترتیب دومین و سومین عامل تروماتیک شایع منجر به شکستگی بینی محسوب می شوند. فوتبال بیش از سایر ورزش ها منجر به شکستگی بینی شد (45/8 درصد).
شایع ترین سن شکستگی مربوط به دهه سوم عمر معادل 48/55 درصد بود و تعداد مراجعین در هفته اول بیشتر بوده است (39/70 درصد) که از این نسبت 84/36 درصد به دو روز اول ارتباط پیدا می کرد.

تیروئید زبانی یک ناهنجاری مادرزادی با شیوع بالینی 100000/1 می باشد که ناشی از عدم مهاجرت بافت تیروئید از محل اولیه به محل طبیعی خود در گردن می باشد. جهت تشخیص قطعی باید اسکن تیروئید با 123 I انجام گردد و در صورت عدم جذب ید در محل طبیعی غده و افزایش جذب در قاعده زبان تشخیص مسجل می گردد.
علائم بالینی: در بررسی بیماران بستری در بخش گوش و گلو و بینی بیمارستان امام رضا (ع) طی سالهای 1381-1371 سه مورد تیروئید زبانی را گزارش کردیم. مورد اول، آقای 23 ساله با شکایت خونریزی گلو و دیسفاژی به جامدات و خرخر شبانه از هفت سال پیش مراجعه کرده بود. مورد دوم، خانم 47 ساله با شکایت خونریزی گاهگاهی از حلق، تنگی نفس گاهگاهی و احساس خفگی هنگام خواب به مدت 20 سال مراجعه کرده بود. مورد سوم، خانم 16 ساله با شکایت گلودرد و تغییر کیفیت صدا از دو ماه قبل مراجعه کرده بود.
اقدامات درمانی: هر سه مورد پس از تائید تشخیص توسط اسکن تیروئید با اپروچ ترانس هیوئید تحت عمل جراحی قرار گرفتند. اسکن بعد از عمل حذف کامل توده را نشان داد و در بررسی پاتولوژی بافت تیروئید نرمال گزارش شد.
حذف تیروئید زبانی در صورت علامت داربودن ضروری است و حتی در صورت بی علامت بودن با توجه به احتمال بروز بدخیمی دخالت جراحی منطقی به نظر می رسد.

کیست مجرای تیروگلوس (TDC) شایعترین آنومالی در طول تکامل تیروئید است اما کارسینوم در تقریبا 1% این ضایعات بوجود می آید. تاکنون حدود 250 مورد گزارش شده که بیشتر آنها کارسینوم پاپیلری بوده اند. کیستها معمولا بدون علامتند و تظاهر بیمار با کارسینوم مشابه TDC است. این مقاله گزارشی از یک مرد 36 ساله ای است که با گازهای شیمیایی (گاز خردل) در طول جنگ ایران عراق تماس داشته است. او با یک ندول کیستیک در بالای تیروئید مراجعه نموده و TDC هنگام عمل تشخیص داده شد.
آزمایش هیستوپاتولوژیک کارسینوم پاپیلری رادر کیست مجرای تیروگلوس نشان داد. اگر چه معاینه و اسکن تیروئید طبیعی بودند، بدلیل سابقه تماس با گازهای شیمیایی در جنگ تیروئیدکتومی توتال انجام شد و کارسینوم پاپیلری چند کانونی تیروئید مشخص شد. بنابراین تماس با گازهای شیمیایی جنگ می تواند بعنوان یک فاکتور خطر بالا برای بدخیمی های تیروئید بوده و تیروئیدکتومی توتال در تمام موارد کارسینوم پاپیلری TDC با سابقه صدمات شیمیایی جنگ توصیه می شود.

عفونت های قارچی بینی و سینوس شیوع چندانی نداشته ولی امروزه با تجویز زیاد آنتی بیوتیکها در افراد سالم و افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی که معمولا زمینه ای نیز دارند، در حال افزایش است. اسپرژیلوس شایع ترین عامل عفونت های قارچی سینوس ها بوده و موکورمایکوسیس، کاندیدا، پنیسیلیوم و فوزاریوم از عوامل شایع دیگر می باشند. سینوس ماگزیلا بیشترین سینوس درگیر در ضایعات قارچیست و به دنبال آن سینوس های فرونتال و اتمویید از شیوع نسبی بیشتری برخوردار هستند. ضایعات قارچی منحصر و محدود به سینوس اسفنویید نسبتا نادر بوده و تنها هفتاد و یک مورد تاکنون گزارش شده است. ما دراین گزارش بیمار 72 ساله ای راکه به دلیل سردرد مراجعه و در CT ضایعه ای شبیه موکوسل در سینوس اسفنویید داشت معرفی می کنیم. این بیمار تحت عمل جراحی اندوسکوپیک قرار گرفته مقدار زیادی ماده کرم رنگ و چسبنده تحت دید مستقیم از سینوس اسفنویید تخلیه گردید. گزارش هیستوپاتولوژی حاکی از وجود نکروز، التهاب مزمن بافتی و هیفی های شاخه دار در نمونه ارسالی بود. در این مقاله انواع عفونت های قارچی و تقسیم بندی آنها، تشخیص افتراقی ضایعات منحصر به سینوس اسفنویید و نقش رادیولوژی در ارزیابی قبل از عمل جراحی بیماران مورد بحث قرار گرفته است.

اصل مهم در جراحی پاراتیروئید، یافتن غده یا غدد بیمار است. حتی جراحان باتجربه پاراتیروئید نیز درصد خطای کمی در یافتن این غدد دارند. به رغم تکنیک های پاراکلینیک متعدد برای مشخص نمودن غدد پاراتیروئید، اطلاع جراحان از محل احتمالی غدد اهمیت زیادی دارد. هدف از مطالعات تشریحی، تعیین محل غدد بوده و به افزایش اطلاعات جراحان کمک می نماید.
روش ها و موارد: به منظور پیدا کردن موارد اکتوپیک غدد پاراتیروئید یک مطالعه قطعی، توصیفی به مدت یک سال و نیم بر روی صد جسد که در مرکز پزشکی قانونی برای اهداف تشخیصی تشریح می شدند، انجام گردید. نمونه های بدست آمده بوسیله روش کلاسیک تشریح شد و 871 نمونه بافتی که تصور می شد بافت پاراتیروئید باشند برای مطالعه پاتولوژی فرستاده شد.
411 نمونه بافتی، بافت پاراتیروئید تشخیص داده شد. (5/11%). 47 مورد غده اکتوپیک تشخیص داده شد. هفده غدد پاراتیروئید اکتوپیک در قسمت خلفی فوقانی غدد تیروئید، پانزده غده در میان سینه و تیموس، هشت غده در خلف مری و حلق و هفت غده در داخل نسج تیروئید وجود داشت. موارد غدد اکتوپیک در غدد فوقانی 17% و در غدد تحتانی 30% بود (002/0=P).
بحث: احتمال وجود غدد پاراتیروئید اکتوپیک در تیروئید و میان سینه، در حین جراحی، باید در نظر گرفته شود.

پولیپ فیبروواسکولار ضایعه خوش خیم و نادر هیپوفارنکس و مری است که در سن بالا و در مردان شایع تر است. این ضایعه می تواند با وجود حجم قابل توجه مدتها بدون علامت واضح باشد.
ما یک مورد از این ضایعه را در خانمی 65 ساله در بخش گوش، گلو و بینی بیمارستان قائم گزارش می کنیم که بنابر اطلاعات ما اولین مورد گزارش شده در مطبوعات پزشکی ایران است. شکایت اصلی بیمار ورود توده ای به حفره دهان در هنگام زورزدن بوده است.

این مطالعه، با هدف بررسی اثر بخشی افزودن شیمی درمانی بر رادیوتراپی در بیماران مبتلا به کانسرهای حنجره و هیپوفارنکس طرح ریزی شد.
بیماران و 51 بیمار مبتلا به کانسرهای مزبور و پس از انجام یک بیوپسی تشخیصی در دو گروه درمانی مجزا مورد بررسی قرار گرفتند. 27 بیمار که شیمی درمانی و رادیوتراپی شدند با 24 بیمار که فقط رادیوتراپی شدند پس از کنترل سن، جنس، محل آناتومیک ضایعه، گرید هیستولوژیک تومور، مرحله پیشرفت بیماری و دز رادیوتراپی دریافتی از نظر میزان پاسخ بالینی و یا پاتولوژیک و میزان عود موضعی و لنفاوی مورد مقایسه قرار گرفتند.
در حالیکه تجمعی از فاکتورهای بدتر کننده پیش آگهی در گروه شیمی درمانی رادیوتراپی دیده می شود (که البته بجز Stage بیماری مابقی از نظر آماری به حد تفاوت قابل توجه نمی رسند) میزان پاسخ در این گروه با نسبت 44% بهتر از میزان 25% در گروه رادیوتراپی می باشد و در نتیجه میزان شکست موضعی و لنفاوی نیز کمتر است (37% در برابر 8/45%) و این در حالی است که عوارض در حد قابل قبول و کم است.
نتیجه نهایی: شیمی درمانی توام با رادیوتراپی به عنوان روش درمانی مناسب با توجه به پاسخ درمانی در این گروه از بیماران با بیماری قابل برداشت و یا غیر قابل برداشت که جراحی به دلایلی انجام نشود به عنوان بهترین جایگزین می باشد.